De hartelijkheid gaf de doorslag

“Wat de doorslag gaf, is de hartelijkheid. Dat iemand iets voor je doet zonder dat je het vraagt.” Aan het woord is de heer Gerris. Hij en zijn vrouw wonen sinds januari 2022 op de benedenverdieping van De Bolder. De heer Gerris vertelt:

“Je wilt zo lang mogelijk zelfstandig wonen. Aanvankelijk keken we er ook wat tegenop. Omdat deze kamer toch een stuk kleiner is dan het fijne huis waar we woonden. We dachten ‘als je daar met z’n tweeën moet wonen….’ Maar in dat fijne huis waar we woonden, konden we ook nog maar een paar kamers gebruiken. We konden niet meer naar buiten. Alleen de tuin in, die door iemand anders verzorgd moest worden. Anderen zorgden dat er boodschappen kwamen. Dan vind je in je eigen huis de suiker nog niet meer terug. Dat zijn zo van die kleine dingen. We zijn nu blij dat we het gedaan hebben.

Het contact met de medebewoners is snel en goed op gang gekomen. Ik ben wel actief en houd veel van kaarten. Al snel hadden we een groepje kaarters samengesteld. En toen nog één. Dan betrekken we ook mensen die wat hulp nodig hebben, iemand anders helpt dan met de kaarten vasthouden.

Nu het op dit moment wat minder goed gaat met mijn vrouw en ik veel bij haar op de kamer blijf, merk ik dat ze bezorgd zijn. Dan klopt er iemand heel voorzichtig op de deur, een ander geeft een lieve kaart af. Het doet me goed als iemand zo lief voor haar is. Sommige andere bewoners hebben ook al ervaring hoe het is om partner te zijn van iemand die leeft met dementie. Met hen kan ik dan eens daarover praten, zonder dat ik er mijn vrouw mee belast.

Ondanks alles heb ik het gevoel dat we dichterbij elkaar komen dan we ooit geweest zijn. In je leven maak je je druk om vanalles en nog wat. Dat valt nu allemaal weg.

Het voelt fijn dat we deze stap samen hebben kunnen maken. Als ik er nu alleen voor had gestaan, had ik het niet gekund. Dan was mijn vrouw alléén ergens opgenomen en had ik in dat huis gezeten. We woonden eerst in het zuiden. Als mijn zussen dan kwamen, kwamen ze met vier of vijf tegelijk. Dan heb je een drukke middag en nog niemand gesproken. Nu komen ze bijna dagelijks binnenwandelen.

Mijn zussen tipten ons ook over deze locatie. Ze wonen hier in de buurt en zagen de medewerkers vaak wandelen met de bewoners.”

Mevrouw Gerris vult aan: “Je mogen laten zien zoals je bent, dat vind ik een heel belangrijk punt. Ik voel me wel al thuis.”

Haar man sluit af: “Misschien kan ik ook eens een paar mensen uitnodigen om hier in onze kamer te komen kaarten. Ik moet nog een beetje wennen aan het idee dat hier alles kan en alles mag. Ik zit nog een beetje in stramienen te denken. Dat loslaten is nog een beetje wennen. Maar ik zou tegen iedereen willen zeggen: wacht niet te lang met het maken van deze stap!”

Echtpaar Gerris
Bewoners van de begane grond