We rekken het begrip zorg op

Ik kwam binnen en er stond een bewoner aan de deur: “Ik wil er nú uit.” “Dat is goed, ik zet mijn tas neer en ik ga met u nu naar buiten,” zei ik en dat heb ik ook gedaan. Dat kan écht bij ons. Het gaat om aandacht, gewoon een beetje aandacht, de behoefte die iemand heeft. Al is het maar om een praatje te maken. De tijd is er ook. Niet onbeperkt, maar ik kan wel echt de behoeftes die de bewoners hebben, waarmaken. We kunnen echt naar hen luisteren en zeggen: dit gaan we doen. De geestelijke zorg vinden wij net zo belangrijk als de lichamelijk zorg.

In De Bolder wordt gestuurd op de behoeftes van de bewoners. Wat willen ze en hoe kunnen we dat realiseren? Wat een bewoner graag wilt, weten we, omdat we werken met een team dat de bewoner van alle kanten belicht. Een verzorgende kijkt anders naar een bewoner dan een activiteitenbegeleidster en een gastvrouw hoort weer andere dingen dan een verpleegkundige. Door al die verhalen samen te voegen, zien we niet alleen die mijnheer die veel zorg nodig heeft, maar zien we diezelfde mijnheer ook als iemand die heel goed kan kaarten. Dan maak je die mijnheer waardevoller, rijker, meer mens. Er werken hier veel mensen met veel verschillende kwaliteiten. Door dat bij elkaar te pakken, door de openheid en flexibiliteit, kunnen we samen iets heel moois bieden.

Dat geeft veel voldoening. We werken hard, maar we werken met plezier en ervaren geen hoge werkdruk. Dat zie je al aan het lage ziekteverzuim. Iedereen heeft een taak waar hij/zij goed in is en wat hij/zij graag wilt doen. En als je een keer niet zo lekker in je vel zit, dan wordt dat gelijk gesignaleerd of je geeft het zelf aan. “Kun jij even naar die mevrouw, want mij lukt dat nu even niet. Daar heeft zij niets aan, daar heb ik niks aan.” Zo helpen wij elkaar, die sfeer van een open team is hier wel. We werken met z’n allen aan het welzijn van de bewoner.

Inge van Hemert – activiteitenbegeleidster in De Bolder